Anatomiczne i neurochemiczne podłoże samodrażnienia

Reakcję samodrażnienia można uzyskać, wszczepiając elektrody do różnych struktur układu limbicznego, najłatwiej jednak wtedy, gdy elektroda znajduje się w obszarze, przez który przebiega pęczek przyśrodkowy przodomózgowia (fas- ciculus medialis prosencephali), zwłaszcza bocznej okolicy podwzgórza. Pęczek ten zawiera aksony neuronów dopaminergicznych i noradrenergicznych, przy czym w samodrażnieniu główną rolę odgrywa układ dopaminergiczny. j Świadczą o tym wyniki badań farmakologicznych, w których wykazano, że po i zablokowaniu synaps dopaminergicznych szczury zaprzestają samodrażnienia. Gdy i odkryto neuropeptydy o działaniu morfinopodobnym, powstała hipoteza, że podczas samodrażnienia są pobudzane neurony uwalniające opioidy endogenne. Ostatecznie uzyskano dane wskazujące na to, że samodrażnienie jest wynikiem interakcji dwóch układów neurochemicznych – dopaminergicznego i opioidergicznego.